Wat moet je doen als je geen auditie durft te doen?

Vandaag kreeg ik onderstaande whatsapp van een zeer getalenteerde jongeman:

Ik wil je vragen of je mij kan helpen 🫣. Ik kom niet van m’n anxiety af en zodoende heb ik mezelf afgemeld voor de auditie.

Wat moet je doen als je zo bang bent om te auditeren?

Dit was mijn reactie:

Begrijpelijk dat je jezelf voor de auditie hebt afgemeld als je zoveel last van angst hebt. Zonde natuurlijk ook!

Effe denken… angst… innerlijke criticus… die cirkel… hoe daarmee om te gaan…

Het begint bij het inzicht dat die angst er mag zijn.

Niet wegdrukken. Welkom, beste angst van jou. Je zult er om een reden zitten, die waarschijnlijk z’n oorsprong vind in je kindertijd. Je had ooit een functie voor jezelf.

Daarna is het goed om het beest in de bek kijken.

Bij auditie hoort de mogelijkheid dat je afgewezen wordt. Maar ook dat je aangenomen wordt en je een hele leuke ervaring te wachten staat. Waarschijnlijk heb je hier stiekem negatieve voorspellingen over, ook weer ingefluisterd door angst. Wat oké is. Maar wat op dit moment alleen maar gedachtes zijn. Geen waarheid.

De vraag die je daarna aan jezelf kunt stellen, is: ‘denk ik dat ik een potentiële afwijzing kan dragen?’

Is het antwoord ‘ja, daar kan ik me dealen’, dan kun je gewoon auditie doen, met spanning en al. Let it be, die angst heeft een goede bedoeling voor je, ook al heb je er misschien als volwassene veel last van en vind je er ook van alles van. Dat is normaal en heel menselijk.

Is het antwoord ‘nee, ik kan een potentiële afwijzing niet dragen’, dan kun je beter geen auditie doen. Is helemaal aan jou. Gun jezelf die optie, zonder oordeel.

Ik weet wel dat als je bang bent om auditie te doen, je waarschijnlijk een bak zangtalent in je hebt.

De praktijk wijst dit uit. De meest zenuwachtigen zijn vaak de beste zangers.